V’zint, wie de welt zuut, e hieël fijn sjtel
Doe wits nit wie sjnel  ich dich mis
Dus soms is ’t nüedig dat ich dich vertel
Was doe noe echt vuur mich bis

Doe bis de roes  van mie hart
De leefde van mie leëve
Ing blom die nit verklüert, en heur blad nit verluust
Doe hils mich werm, wie ’t ooch vruust
Roës van mie hart

Went durch zörg bedrukt , dieng welt donker kluurt
Troane in dieng ooge
Diene lach is de zon, wat ooch gebüert
Noa reëge koome sjoën reëgeboge

Doe bis de roes van mie hart
De leefde van mie leëve
Ing blom die blieft sjtroale mit inne gloed zoë werm
Biste mui, legk dich in mieng erm
Roës van mie hart

’t Leëve kan hèl zieë, wat makt ’t oet
Verendere wil ich ’t nit
Inne lach en ing troan bis aan d’r doëd
Loop mar neëve mich mit