Kunibald, dae had beslaote mit d'n optoch mei te gaon.
Ouk zien paerd kôs 't weer neet Iaote, en stônd al ore klaor te staon.
Op de Pônniewaeg gekômme, stond haos miër as idderein.
Oétgedos mit träöt en trômme zônge zeej same dit refrein:

Refrein:
Kunibald, dao kump'hae weer. hae wet, weej zeen 'm toch zoë gaer.
'nen Optoch zônder Kunibald, is Jocus vitae zônder zalt.
Smeis dan löppe naeve 't paerd, det kump dan dao door det,
Want Kuun had weer ens zat gehad, hae had miër dors dan mood.
En zienen 'hiep' dae waas det zat, dae zag:' Dich geis maar fijn te voot'.

Wie weej eur zoë zooge sjouwe, nae, det zoog toch gaar neet oét.
'Kuun', dae meus zienen hiep waal douwe, want anders kwaam dae neet veuroét.
Maar hae leet zich toch neet kiste, en 't lökde um goddank.
Veur de luuj die 't nog neet wiste, hae kreeg d'n hiep weer aan de gangk.