Gezônge Wiep Hovens en Annemie Alders

Refrein:
Mam, wao is dien wasriéf ? mam, gaef mich die riéf.
Want idderein dae löp noow met ein wasriéf veur 't liëf.
Gans Venlo steit te riëve, ik zoel achtebliéve ?
't Is al viéf veur viéf, mam, aoh mam, wao is die riéf ?
Gans Venlo steit te riëve, ik zoel achterbliéve ?
't Is al viéf veur viéf, zek mich, mam, wao is die riéf ?

Ôs mam die kreeg ein wasmesjien,
en de riéf woort aafgedank.
Maar noow dao weer meziék in zit,
had d'n deze gaer die plank.
Want huur, 't ganse Jocusriëk,
schravelt op zô'n bleek.
En make dao op riéfmeziék,
mam, laot mich neet in de steek.

Ein träöt dao kreeg ik nappes oét,
net zoë wie zoë minnig ein.
Ik deej veur spek en boéne mei,
want ik kreeg die neut neet klein.
Maar riéfmeziék det kneis ik bes,
det mak mich neet schauw.
Noow woel ik meidoon met de res,
maar ein wasriéf heb ik louw.

Ein jungske kreeg ik kinnis aan,
en det waas ein wasriéf-stér.
Dae speulde in d'n optoch met,
met zien wasriéf op ein kér.
Dao stônd ik met mien twintig jaor,
hae zoog mich neet staon.
Gén wasriéf, det waas zien bezwaor,
bin toen rap nao hoës gegaon.