Ooit goof os dae Cuypers ein sjoone kathedraal,
toon kwame de Pruuse, diej plökde ‘m gans kaal.
Maar waat d’r ouch gebeurde, veer sjmeede eine bandj,
Jao det maak-se mit in Remunjse Landj

Fermont, Schaeffer Schuman, de femilies van de sjtad,
Ze komme oet de volkswiek, dao kalle ze nog plat.
Al bus-se ein clouchaartje of van de hoogste sjtand,
Jao det maak-se mit in ’t Remunjse Landj

Refrein:
Remunj mien sjtad hiej aan de maas, gesjpleete door de Roer,
Sjabbe volk en kaaije kak, gooije morge en bonjour.
De sjtad diej blief maar greuje, det löp nog oet de handj,
Jao det maak-se mit in ’t Remunjse Landj

Zaoterdigmiddig sjtaon ich op ’t Sjtasie Plein,
vastelaoves sjaele zeik tis eine onger ein.
Sjterre van allure, ze valle door de mandj,
Jao det maak-se mit in ’t Remunjse Landj.

’s Mörges vreug ’t pekske aan, de sjminck weer oppe kuit,
nog efkes nao geniete van de vastelaoves buit.
’n Glimlach op ’t gezich, en ein pilske in de handj,
Jao det maak-se mit in ’t Remunjse Landj.