Refrein:
Remunj, doe waars veur mich nog gaaroet neet versjlete.
Ich kin mich dinke, waas se deejs wiej des se zoogs,
det ze dien hert en longe veur de vlakte sjmete;
ich kin mich dinke des se leejs veur des se loogs.
Mer och, doe sjteis der weer, allein ein heel sjtök rechter,
get minder krölkes en get minder romantiek.
Ich gaef 't toe, veur heel väöl miense gaar neet sjlechter,
mer ich, ich heel van dich, as prachtig sjtök antiek!

Ich vonj eine brik in de binnesjtad, dae sjteit biej mich toes op de sjouw.
Dae brik van Remunj det is miene sjat en auch dae van mooder de vrouw.
D'n eine dae zaet: 'Doe bös neet normaal',
d'n angere zaet: 'Ich sjnap dich waal'.
Remunj det deej dich get, en ich zing mit dich met: