Noch dertig jaor te gaon, dertig jaor um te bedinke,
waat d'r op miene graafstein kump te staon.
Gaon ik naor d'n hemel of rup d'n duvel mich in de hel,
zal ik mich verwaere of geit 't laeve ech zoe snel.

Euver dertig jaor zien mien haor gans gries,
bin ik einzaam en vergaete, bin ik alt en wies.
Euver dertig jaor is het gegaon en beej mich weg,
maar de vaaje in zien gezich laote gen leuges toe.

Vanaovend weit de wind oet 't weste, 't perron is naat en kald,
't spoor strek zich oet tot aan de horizon.
De huurs de stumme van de minse veur d'n trein van halluf twelluf,
Venlo- Den Haag centraal station.

Maar de stilte is maar schien, wachtend op de volgende trein,
ik bin ein reiziger in zwart, in ennen trein rond middernach.
Genne naam en gen verleeje, zeukend in 't hede.
Alles achter mich verbrand veur ein laeve aan de zonnekant.