Ich waar ènne herder in de processie,
mit 'n sjöp, ènne hood, 'n poefbóks en ènne malliot.

En eine keer leep miene pap mit in de processie.
En mit nog drie angere droog d'r zónne baldakijne hemel, baove pesjtoor.
En de fómfaar sjpeelde:

Mien zöster maakte tapijte veur de processie,
van zandj en van blome, die ze plochte in 't veldj.

En bie ós taegeneuver, bie Niessen, sjtóng mit de processie,
énnen altaar en dan baejde ze en dan sjpeelde de fómfaar.

Refrein:
En toch: ich wo det ich wie toen nog geluive kós.
Toen geluifde ich 't ganse missaal.
Maar wie ze oet ginge lègke, waat ich geluive mós,
toen geluifde ich 't waal.

Maar dao in det dörp is noe nooits meer processie.
Det veldj wo mien zuster blome ploch,
is noe 't Willem-Alexander-industrieterrein.

Ich zing noe waal euver die processie.
Maar dae tied van zjwarte priesters mit witte roos op de sjouwers,
waar neet allein maar fijn.