Refrein:
Bis dich neet dezelfde van ut vurrig jaor ?
Jao, persies dezelfde, ongelaoge waor.
Waal ein bietje kaler, 'ne gek dae dao nao kiek.
Heej en dao wat smaler, maar diek is auk maar diek.
Blief dich maar dezelfde, hald dich maar keduuk.
Elfde van den elfde, zeen weej ôs weer truuk.
Noow maak ik mich weer gauw oêt de veut.
De groete aan de vrouw en de kinder ein paar neut.

Os Net, jao ôs Net, det is mich ein portret.
Maar 't mak ôs nog wat veur.
Want kiëk ens det deer, det guf met zien plezeer,
aan d'n optoch klank en kleur.
Met ziene praot, dae gekke praot,
taege de kaerels langs de straot.

Os Nel, jao ôs Nel, det is mich ein medèl,
wie det in den optoch löp.
En huër wie dae schat weer ens aan hiël de stad,
zien vertelselkes verköp.
Och wie det geit, jao wie det geit,
taege 't mansvolk waat dao steit.