Pak de träöt mer in de móndj

Tekst: 
Wim Bohnen –
Plaats: 
Susteren

Refrein:
Pak de träöt mer inde móndj
trèk ’t dörp èns effe róndj
al die poete in d’n erm
jao, dao kump weert eine zjwerm
Laot mich los, ich mót noe gaon
veurdet alles is gedaon

Keuëb van bie ós naeve is bie de hermenie
van kènjs aaf aan is-t‘r al bie
In vol ornaat trèk hae ummer mit
jao, Keuëb is eine jóng wo meziek in zit

Keuëb hilt geine taege, veural neet mit die daag
Hae haet ’t neet mieë aan de maag
De kop wördt dikker van die träöt
en aaf en toe den ligk-er n de gäöt

Ouch in ’t kafee haet Keuëb hieël väöl kabaal
Wie det kump, det is egaal
Hae zaet aan ederein kieër op kieër
Ich laef dees daag allein van beer

Zien vrouw en de poete gaon achter ‘m aan
de ein mit de tróm en de anger mit de vaan
Asjgoonsdig den is Keuëb bek-aaf
hae bleus neet mieë, hae zaet allein “Alaaf!”