Refrein:
Os Betje, daor gunder an dat pedje,
mit owwe blauw geruute schort,
en henne op de hort.
Meug ik en bed van ow,
totdat de muskes wer gaon zinge,
dat viend ik nou ut moist van al.
En bed van ow,
totdat de muskes wer gaon zinge,
dat viend ik now ut moist van al.

Daor tusse al dat gruun en bloeme,
vuul ik meej thuus ien ut dörp beej ow.
Op enne stoel daor vur ow deurke,
zeg ik, dat leave is ut now.
En as geej meej dan wilt verwenne,
mit hette thieë en un druüg beschuut.
Dan vraog ik zeg mien lief betje,
meug `t en körstje zien mit kruud.

Laot owen haan meej wakker kraije,
ik heb vur ow straks al gebejd.
Meug ik mien vuut hiël efkes baije,
ik zuuk naor wer en andere Geit.
En nou de lente wèr gut komme,
en ok de zon wer duud zien best.
Dan halden weej ow ien de gaten,
en god os Betje duud de rest.