D'r is ein groëte keuze, in kösse um ôs haer.
De Eskimo's die neuze, det leet dao aan 't waer.
De Pruusse doon 't anders, die 'küssen sich die Hand'.
Maar weej doon det vuul leever in ôzzen eigen trant:

Refrein:
Weej doon det lekker op zien Venloos,
en det hebste vlot geliërd.
Weej doon det lekker op zien Venloos,
nae, det kin haos neet verkiërd:
Van idder wengske kös ik iërs 't kuulke,
en as ik dao mei vaerdig bin kös ik dien muulke.
En wae det ein twië dreej neet lök,
nou ja, dae oefent dan maar dök.

Wie filmsterre kösse, det wet toch idder kind.
Maar wie Chineeze kösse, daovan is niks bekint.
Dan hebste auk nog minse, die kösse gaer neet gaer.
Maar kômme die nao Venlo, dan kriëgste ze zoë vaer: