Op unne duustere landweeg, stond iech toen met Fred.
En iech dach beij mien eige, hadde veer mer e bed.
Iech wouw tot miech get inveel, wie iech 'm daor wegkreeg.

Heer had 't neet in de gate, boe iech aon dach.
Veer koste daor wel blieve stoon de ganse nach.
Dat waor toch neet mien bedoeling, want wat iech uuch noe zegk.
Iech kraog vaan al de flauwekul unne steive nek.

Refrein:
Iech wel met diech in un hotel gaon friemele,
Dat liek miech zoe sjoen, laote veer dat doen.
Wels diech neet met miech in un hotel gaon friemele,
Liek diech dat neet leuk, iech lik miech heijj 'n breuk.

't Waor toch neet te geluive, iech laog miech daor 'n blaor.
Iech had beijjnao goon denke, tot heer bang veur miech waor.
Iech wis neet wie iech 't häöm mos zegke, want iech had zoe väöl verwach.
Veer koste daor wel blieve stoon de ganse nach.