Ze was nog mar zön achttien-twintig jaore,
en luusterde alt goed nor de pestoor.
Dèn zèj ik mos mien kuishèjd goed bewaore!
Dat knöpte zïj zich heel goed ien 't oor.

Refrein:
Kóm 's éfkes lekker, éfkes lekker dicht bïj mïj.
Dat ik éfkes lekker, éfkes lekker mit ow vrïj, jaa.
Kóm 's éfkes lekker, éfkes lekker dicht bïj mïj.
Kóm 's éfkes lieve schat, dat ik ów 's lekker vat !

As d'r saoves afscheid wier genoome,
Dan zèj ze altied: 'hald ów héndjes thuus,
ge wèt toch da ge nörges ân meugt kómme !'
Dor kon ik dan och érm mit nor huus.

Hoe ik 't altied mar bleef prebiere,
al kreeg ik 't mèj zö richtig Spâns benawd.
D'r viel vör mien gewoonwég niks te versiere,
en dörrum zien we toen mar gaw getrówd.