Refrein:
Now weurtj ut fieëst, vor os noch ut mieëst.
Un jaor lang gewachtj, der steeds aan gedachtj.
De zaal oppe kop, Tirolerhoed op.
Vae zeen dér beej, alweer met os drei-j.

Unne Wieërter jung ging nao Remundj,
en haej dacht toen, ich tref dao mien vriendin.
Un aafspraok woordj gemaaktj.
Hae waas verleefdj geraaktj,
dansje saame tot s merreges vreug.
En aan dej tieed haaje ze hieël neet gedacht.
Ja, dan vraogdje um tam tam.
En waat zing djae dan ?

Zien maegdje, det kwaom toen nao Wieert tôw,
en 't maaktje de optocht us mej.
Ut wist neet waat ut zoog,
want alles, det bewoog.
Ze vong ut fantastich, zong oet volle borst.
Ze dronk un pilske, tieëge de dorst.
Ze zag toen tegen dej jung,
ich trek na Wieërt, zonger pardon.