In Sjènne, doa bèn ich geboare,
mien jeug höb ich doa doorgebrach.
Mit Nagelbek es sjoonste sjtröatje,
de sjroepkemién heel trui de wach.

Refrein:
Ich kèn de tiéd mer neet vergeate,
egaal woo ich auch hear zal goan.
Doa kènt gein pleatske zich mit meate,
doa woo de luuj zich zoo versjtoan.

En ooze sjpeeltuin woar de Gröbbe,
dat gòng doe nog, dat kòs gein koad.
Al kòste veer neet alles höbbe,
toch woare veer tot veul in sjtoat.

Mit Vasteloavend hilt mich geine,
dan kòm ich weer op Sjènne aan.
D'n optoch zeen, en wat veur eine,
dan sjtoan ich ummer gans veuraan.

En höb geer waal 'ns leid of zörge,
probeert uch d'r door te sjloan.
Dènk veural veuroét aan mörge,
en höb de mood òm door te goan.