Noonk Sjeng, dee heet de mismood in, en weurt um gaar neet kwiet.
Zien vrouw wow vastelaovend weg en dat is noe zien pech.
Heer waors altied drei daag debeij, öm mèt te kinne doen.
Noe moot heer mèt 'r skieje goon, zoe hiel wiet weg vaan hoes.

Heer zaot te kieke nao de snie en dag toen aon Mestreech.
'r Kraog ut op zien zenewe en woord ut neet mie kwiet.
'r Waor al veuls te lang vaan hoes en zag gesjagarneerd:
'Euver zès oor trèk d'n optoch oet en iech bin neet debeij'.
D'n aap kaom oet de mow en Sjeng zag tot zien vrouw:
'Iech gaon noe gauw weer nao Mestreech um mèt te kinne doen.
Iech haw ut heij toch gaar neet oet, iech höb de kriebels in m'n preij.
Me peske lik al lang gereit, dao bove in de kis.
Es de boonte störrem raos wel iech zien in Mestreech.