Vastelaovend viere, mit de pap, de mam en de poete
Veer kómme veur d’n optoch allemaol nao boete
Al die sjoane kleure, dae groate bóntje sjtoet
Same höbbe veer plezeer, dat zeen ze aan ós sjnoet.

Refrein:
Ich sjoenkel op mien bein, dat doon ich noojts allein
Mit mien vrunj sjoenkel ich mich werm
Ich sjoenkel op mien bein, dat doon ich noojts allein
Pak uch noe ‘ns vas, mit groat en klein

Nao d’n optoch same in ‘r dörp gaon veer door de sjtraote
Mit de ganse bubs, geine wurt achtergelaote
Sjtaon veer naeve-n-ein en dan sjnappe veer ós vas
De zate hermenie haolt nog èns alles oet de kas

Sjeit de meziek dan oet en is d’r niks meë aope
Dan weite veer, de tied, dae is noe dao, óm te gaon sjlaope