D'r Koeëb va Heële, inne keel, wie Heële zelde zoog,
de mit de leup van ing kanon e regiment versjloog.
Kos de zie Heële nog ins zie, wie noe os Heële is,
't piepke veel 'm oet d'r monk en heë zong gans gewis:

Refring:
Noe lek mich toch, noe lek mich toch, noe lek mich toch ins oet.
Wie kunt dat dan, wie kunt dat dan, ich kom doa gaar neet oet.
Iesj woar 't nieks, noe is 't get, wee hauw dat noe gedach ?
Iesj woar 't nieks, noe is 't get, gee miensj hauw dat verwach.

D'r vasteloavend in os sjtad, dat is de mujte weed.
D'r Winkbuul sjleet dan op de kis, is gekker wie e peed.
Wee twintig joar gee Heële zoog, deë vilt op ziene ruk.
Heë zingt dan mit os alleneuj en is ram van de zuk: