Refrein:
Noajt gedach, noajt verwach, tóch gekrege,
Neet te gluive, 't allerleefste maedje droet.
Noajt gedach, noajt verwach, tóch gekrege,
zoa noe en den kómme de sjoanste druime oet.
Ich zoe groat in de sjterre wille sjrieve,
dich bös 't zunke waat de wolke duit verdrieve.
Noajt gedach, noajt verwach, tóch gekrege,
Ich bön zoa greuëtsj, onger ôs gezach en gezjwege.

Ich dach maér ummer, al sjtaon ich oppe kop.
Ich dach maér ummer, dae vleeger geit neet op.
Dich bös veur mich neet in de weeg gelag,
maér waat gebeurde haw ich noajt verwach.

Ich dach maér ummer, al zoe de weld vergaon.
Ich dach maér ummer, dich zuus mich toch neet sjtaon.
Maér este krigs waatste noajt haws gedach,
is väöl sjoander es des 't haws verwach.