Ze woende vreuger naeve mich en zoot bej mich in de klas.
We ware bijna aeve aod en heele os mej vas.
Speulde auch altiehd mit ein, mien irste hertsvriendin.
Toen 'se gings verhoeze, hej ich nurges zin miër in:

Refrein:
Neet te geluive, bin ich aan 't druime?
Nao al die jaore, bis dich 't echt?
Kom in mien erme, neet te geluive!
Doe bis de waore, bis 't echt!
Kom mit mich danse en lekker sjanse,
't Is vur ôs hej net begôs!
Neet te geluive, bin ich aan 't druime?
Ich laot dich noeits miër van mich los!

Ut is te sjoën um waor te zien mit dien auge fijn zoe blauw.
Nog stiëds twië heng op einen boehk, kom hej, ich lus dich rauw.
Dans nog unne kiër mit mich, miene kleine kammeraod.
Ich schjriëw ut van de dake: Doe bis toch miene maot!

Hebbe wae de slaop wel oeht?
Vastelaovend in d'n bol?
Gevonge in de hazekoeht?
Iëwig same aan de rol?!