Nao Fort Wöllem, vaan de sjievel wie 'ne sneltrein, wie 'ne snook.
Nao Fort Wöllem, op meule dreije en in m'n brook e look.
Nao Fort Wöllem, te lang op de wip,
zoe döl wie 'n kip iech veul miech neet good.
Nao Fort Wöllem boe veer in d'n tore klomme,
en zoonder 'n zwumbrook zwomme.
Zjus m'n breurs en iech want de meidskes mochte neet.

Iech weet nog good, wie iech zoe'ne gamin waor,
de middag edere zoondag zoe roond twie oor.
Iech ging mét pa en ma m'n breurs en zusters nao de sop,
op de fiets nao Caberg nao de speultuin, iech zaot achterop.

Ma häöre rok sloog in mien ouge (ouch wind wélt speule).

Iech bin noe zellevers twie kier pa gewore,
en iech höb die aw gebruke noets verlore.
Zjus wie vreuger, edere zoondagmiddag nao de sop,
op de fiets nao Caberg tow, m'n dochter achterop.

Kom gedraag uuch toch ins kinder (of veer goon neet).