Versjlak is noe de veldjboekèt, dae in de kaamer sjtong.
Wie ich dich, doe miene leifste gas, vol bliedsjap taenge-gòng.

Oos fees haet daag en nach gedoerd; de taofel bleef gedèk.
En 'sjmörges haet de leeuwerik os oet de sjlaop gewèk.

Wie in galop zeen de oere van die daag verbie gerend.
De wien is op, de sjootel laeg, de kaersen opgebrend.

De bloume ruuzelend en versjlak, höb ich auch met weggedaon.
Niks sjteit hie sjtil... in 't laeve mòt me ummer wieër gaon.