Smèjs stèl ik uut, wat mén nog kan gebeure
Duut hïj 't dan, wor ik dus ok nie muuj
Ik kan naor wérk, kieke bies ien d'n treure
Veul kumt nie vör, da ik 't eiges duuj

Refrein:
Wïj zien nie löj, alènnig muuj geboore
Vanaf 't tumpke van oons groote teen
Wies baoven én 't töpke van oons oore
Mar mit vastelaovend gaon wïj uut oons köpke
da (dét) kumt van uut 't tumpke van de teen
bies baovenop 't aller högste töpke
Nee löj zien wïj nie, allènnigs smèjs wa muuj
(want muuj geboore, ziede nog nie löj)

's méns bin ik nie én de géng te kriege
't ievert mien ien d'n middag nie ze goed
mar 's aoves gèt mien tempo gaw én-'t stiege
dan kom ik los 't jökt mien (ze) ien mien bloed

as de meziek hun (hullie) wieske wèr gèt speule
dan gaon mien vuut vaneiges op de maot
Ik foeper mitaover ien dèn mallemeule
muuj wor ik nie al wört 't nog ze laot

Ik bin ze muuj, (wïj zien ze muuj)
och wat bin ik muuj (wa zien wïj muuj)
gottegottegeer gottegottegeer
gottegottegeer wa bin Ik muuj (ööch wa zien wïj muuj)