Weej zien met ein stel veterane,
zôn klup waos se geej taege zaes,
ech minse met baetere bane,
ein waek nao de Mosel gewaes.
Weej zote ös mood in te spraeke,
en zagte: 'Weej gaon dees waek dök',
probere ein hertje te braeke,
en jao huur weej hadde gelök.

Refrein:
't Echte laeve det begin....'pas beej viërtig' zag zo'n kind.
Nao ein fles van hônderd piek vond 't mich echt neet te diek.
De eine had ein rönde de andere ein blônde,
maar ik had 't gevônde ein Zeller Zwarte Kat.
Maar ik dach wie zo'n roeije, met glaas begôs te goeie,
heej valle dalik doeije, ik gaon, ik bin 't zat.
Mosel-bleumke la-la-la-la Ole...Ola.
Mosel-bleumke la-la-la-la Ole...Ola.

Wiej-ik thoës kwaam zoot mooder te aete,
en zag: 'Wat hebs dich ein gezich,
wao hebs dich in Godsnaam gezaete ?'
En toen veulde ik mich verplich,
um euver die veer 'Zeller delle',
en euver dae woelige nach,
de waorheid aan mam te vertelle,
en toen heb ik rechoët gezag: