D'r zien van die meense die ziede hòst noeëits en toch duun ze ãltied wer mit
Die werke 't liefst ôp d'n achtergroond en niemand wèt wor dat àn lit
Ze stòn nie ze gèr ien 't zunneke, zeej springe gèn gat ien de lõcht
Die hoeve nie èns 'n bellunneke, durrum hebbe weej wat bedõcht

Refrein:
Hier is ie dan, hier is ie dan, oonze Mosa Joertsicus
't is 'n hieël biezônder bieëst, dat is gèn gewoeëne mus,
weej wille ow dormit bedaanke, vur alles wat geej het gedaon,
en wieëte dat geej now al jaore, vur oons dur 't vuur ziet gegaon
hier is ie dan, hier is ie dan, geej het um ècht verdiend
d'n èchte Mosa Joertsicus, vur ennen èchte vriend

't zunneke schient lang nie vur iederieën, 't zuj moi zien as dat zoeë kôs zien,

ze gève dan efkes 'n dui-uiwke, en mèj ok wat steun ien de rug
en duk zuut den kel of dat vrui-uiwke, 't zunneke dan wer trug.