Miene pap
Refrein:
Zegk noe toch, kins se neet zeen, ich liek op mien vader.
Det kins se zeen aan wie ich loup en as ich mien pilske koup.
Zuus se neet op waem ich liek, wie ich sjpraek en wie ich kiek?
Det kint d'r maar eine höbbe gelap: det is miene pap.
Wie ich gebaore waerde, zag mien oma al metein:
'Det jónk en zien pap, ochgod, waat lieke die opein'.
Gein gezeiver euver de melkboer of de man van de gezet.
As geer 't nog neet höb gezeen, dan höb geer neet good opgelet.
As hae ein pilske insjöd, sjöd ich ouch ein glaeske in.
As hae dan väöl plezeer haet, höb ich 't ouch nao miene zin.
As d'r mit de vastelaovend ziene jas aan haet gedaon,
jao, dan mót 't al heel gek gaon, wil ich neet bie hem gaon sjtaon.
Hae zaet sóms sjmorges taege mich, ich weit wie 't dich geit,
doe höbs d'r giesteraovend laat gein inj meer aan gedreid.
Beste jóng, noe loester nao vader, heur waat vader dich noe zaet.
Det zeen zo van die lesse, die me 't eers vergaete haet...
't Is geweun ein zaak van veuls se 't aan of veuls se 't neet.
Waat noe veur uch ein vraog is, is veur ós besjlis 'ne weet.
Want veer zeen twee dröppels water en det kump van binne-oet.
Kump se euver ein jaor of twintjig, zaet uch miene eige poet: