Miene kókkerel
In 't jaor 1919 wie Bèlsj geperbeerd heet Limburg te annexere,
woort dit leedsje veur twintig cent verkoch oonder 't motto:
'Aon alle anti-anneziste, e Mestreechter möpke,
wat alle gooi Limburgers mote liere zinge.'
Iech kaom mèt mie puntebeukske thoes
miene peer woar hiel content
Heer duijde m'ch toen in m'n voes
e knepke vaan vief cent.
Iech leep daomèt de stroate roond
'ne winkel in hiel hel
en koch miech dao, wie iech 'm voond
'ne sjoene kókkerel.
Iech haolde achter in d'n hoof
m'ch 'ne flinke stek.
Dao doog iech iers de sjèlle aof
de knupkes en d'n drek.
Toen boond iech mèt 'ne knoup en strik
'n touw d'raon vas hiel hel
en had toen ouch al gaw 'n smik
veur miene kòkkerel.
Iech zat 'm op en leet 'm stoon
en houwde mèt mien smik
En es 'r daan weer oet wouw goon
kraog heer weer 'nen tik
En vloog heer tege stóp of stein
iech leep 'm nao hiel hel.
Daan gaof iech 'm opnuits weer ein
miene sjoene kókkerel.
Iech plakde 'm pepèrkes op
e roed, e wit, e blauw
En in 't midde op z'ne kop
'n oraanje knupke touw.
En wie iech 'm toen doog dreije goon
doog dreije hiel hiel hel
toen zaog iech euze veendel stoon
op miene kókkerel.
Iech dach toen aon eus Keuningin
wie die kaom in eus stad
en de ganse sjaol op 't Vriethof toen
veur häör gezoonge had.
Iech zóng toen vaan: zij leve lang
sloog mèt m'n smik hiel hel
en drejde vaan plezeer in 't roond
mèt miene kókkerel.
Toen woord 't tied nao hoes te goon
Ma reep miech vaan de straot,
de kókkerel had noe gedoon,
tot mörrege, kameraod.
Daan krijg iech weer mien vlegerke,
en drejt 'r neet mie hel,
daan houw iech e nuij negelke,
in miene kókkerel.
't Aovendete waor gedoon,
daan moot iech nao me bed.
Zègk Ma...wie zal 't nog mèt us goon
loos Pa in de gezèt.
Die Bèlsje wèlle us absoluut,
loos heer toen veur hiel hel.
Iech dach mer aon eus Keuningin,
En aon miene kókkerel.
's Nachs zaog iech 'ne ginneraol,
dee reep in 't Koeterwelsj:
'Veer öb uuch ei noe allemaol
eer bin noe allemaol Bèlsj'
Iech reep toen:'Leve Wilhelmien'
en sloog toen mèt m'n smik hiel hel.
De Waol vloog weg en drejde roond,
wie miene kökkerel.