Miene aerbek
Refrein:
Ich bin zoeë gruuëts op miêne dikke aerbek
Dao loup ich hieël völ jaor al achteraan
Zoeë horecagezwel es toch noch lang neet gek
En ich wêrk d'r edere daâg nog hieël wat aan
't Hieët auch hieël wat aangehadj
Vuuër dette zoeë wiêt woor
Mer goot wêrk kosj auch meinig oor
Laotj mich mer schuûve, ich maak mich neet te drök
Di-j slânke lien van ieërst keumptj toch neet terök
Schaamdjae uch neet zieët mien vrouw, det es toch gein gezicht
Waat motte de minse dînke van zoeë 'n abnormaal gewicht
Jè vrouw zegk ich dan lachentj, waat haatse noow gedachtj
Lever 'nne dunne niêser of 'ne dikke dae völ lachtj
Ich heb neet echt te klage toch es d'r waal nog dit
Ein probleem mot ich nog klaore, det es woeë ich nog mej zit
Doeër dae aerbek heb ich jaore, daovan heb ich noow spiêt
Noeëts mien veut kunne bekieke, heb ich ze of bin ich ze kwiêt?
Zoeë 'ne schoeëne aerbek, dae krieje neet vör niks
Vuuërdette d'r zoeë goot uutzoog, koszje hae al meinige riks
Mer det kân toch niks bomme, det huuërtj d'r einmaol beej
't Rizzeltaat es de beloeëning en det zeeje noow waal heej