Mien väöle
Refrein:
Daor waor ’t Väöle lit, daor lit mien gânse laeve,
daor het mien wiëg gestaon, bin ik nor schól gegaon.
En ziej ik dan ’s maej ’s efkes òp de vrimde,
dan bin ik âltied wer bliej, as ’k án ’t Väöle ziej.
En is t’r dan dörpsfieëst, kárneval of kermis,
noeët ziede dor allieën.
Doen Prinsewages bowwe, potgroond versjowwe,
historie brengt alles òp de bieën.
’t Dörpsplejn verfraaje, án de Vlies gón spaaje,
ieder duut wat um lit.
Wille same belaeve, dat wìj hiër laeve,
Väöle, dat däörp mit PIT !
En zie’we dan stráks vort âld en verslete,
en göt ’t niemá zó goëd.
Dan daenke wìj terug án vroegere dage,
dat geft òs dan wer moëd.
Gìj kunt ’t be-ame, veul du’we same,
bìj zònneschien of raegenwaer.
Dat ’t âlt zoeë mugt bliëve, d’r niks velt te kiëve,
án ’t Väöle die kaern mit KAER !