Mien snuupke
Ik zoog um in de binnestad,
beej 't Weishoes stônd 't dao.
Ik dach uich det wuért miene schat,
en leep um stiekum nao.
En toen ik met um walse ging.
zag ik: wets dich wie leef ik bin.
Het reep: viva la mour,
ik zông um in zien oér :
Refrein:
Mien druupke, mien snuupke, mien leef roézeknuupke,
ik hald zoé vuél van dich.
Mien föpke, mien dröpke, mien leef lekker möpke,
ik druim allein van dich.
Zoë ônder 't walse wil ik dich verklaore,
wie vuél ik van dich hald.
Dich huurs noow beej mich, en ik huur noow beej dich,
weej waere saame alt.
't Is noow al wat jäörkes haer.
maar nog zién weej ôs leef.
Ik zeen dich altiéd aeve gaer.
dich bis miene hertedeef.
En as weej saame walse gaon,
zeen ik dich weer beej 't Weishoés staon.
Dan dink ik aan daen tiéd,
en zing dan zônder spiét,