Mien hoës det spoës en roezemoës, 't snatert en 't kreijt.
Beej mich is altiëd aope hoës, met biëstig vuul leweit.
't Lôp hee rônd van kat wies hônd, mien waereldje is kakaelbônt.
d'n Haan rup op de neuchtermaag: 'Waer wakker, plôk d'n daag'

Refrein:
Mien paradieske op aerde steit midde op de hei.
Waat greujt en bleujt is puur natuur, daozit ech alles mei.
Zôn paradieske op aerde, wie minnig mins zich wins,
dao is 't idder daag opnie ein linte symphonie.

De geitenboek en moder kloek, de ponny in de wei,
auk Miep de kiep en Fien de knien of Lei de pappegei.
Ik heb ze gaer heej um mich haer, beej zônnig of beej raegenwaer.
Ze ligge op de vinsterbank en lankaaf in de gank.

Beej 't fornuus zuuse de muus, de doëve op 't daak.
De spin die spint eur eige kruus, de poes wuurt weer geschaak.
Ik hald daovan met hert en zeel, dit dagelikse tafereel.
En moek d'n boek, dan vritte good, d'n aezel smoës ik 'waer ens klook'.