Ich kèn dich al zoalang van jaore, nog noats höb ich dich `ns bedank.
Dat ich op diene gróndj bèn gebaore, de gróndj van mien Limburgse landj, bedank.
Want doe bès e sjtök van mien laeve, `t sjoanste wat ich höb gekènd.
Ich kèn dich al zoalang van jaore, mer nog noats höb ich dich `ns bedank.

Refrein:
Mien Limburg, doe bès van mich.
Mien Limburg, want ich sjtaon op dich.
Mien Limburg, doe blifs veur mich.
Mien Limburg, want ich hawt van dich.

Dien heuvels, dien velde, dien dale, omringe de dörpkes van dich.
En es ich dao doorhaer kèn dwale, dan veul ich de wermte in mich, veur dich.
Want doe bès e sjtök van mien laeve, `t sjoanste wat ich höb gekènd.
Ich kèn dich al zoalang van jaore, mer nog noats höb ich dich `ns bedank.