Och minse, ik mót óg vertelle, bin euver mien oeëre verleef.
De klökskes, die bliève aan 't belle, det kump door dae hertedeef.
Hae haet mien hertje gestaole, kwaam as 'ne deef in de nach.
Ik zit noow op heite kaole, op um heb ik zoë lang gewach.

Refrein (2x) :
Weik gewaore, bin verlaore, door de lach op dien gezich.
Miene leeve, miene waore, nae, ik kan neet zônder dich.
Wil met dich door de jaore gaon, bis ut zönke in mien bestaon.

Och minse, geej môt toch ens huùre, wie of ik det alles belaef.
Ik heb dees daag vuuël te verduure, umdet ik zoëvuuël um um gaef.
Ut is ein klein stök oèt mien laeve, ik deil ut met groeët en met klein.
Weej gaon ut same belaeve, Vastelaovend is veur idderein.