Refrein:
Mien leef Gebrook, doe bliefs oos paradieës,
en ouch al waesj te auwt, joa, ouch al waesj te grieës.
Leef narresjtad, doe bis'n sjtök apart.
Dien Breuker vasteloavend, dat gaat mich aan 't hart.

De vasteloavend i Gebrook is toch't sjoeënste wat er is.
Doa gaet gaene daag veurbiej en d'r is gaen oer die ich mis.
Kins te 't neet geleûve, kom dan 'ns oeët d'r hook,
en vier de vasteloavend dan 'ns same i Gebrook.
De vasteloavend i Gebrook is ech 't sjiekste wat besjtaet.
Da pakke luuj zich same, joa doe wits toch wiej dat gaet.
Vuur jieëkere Gebreuker, vuur jonk en ouch vuur auwt,
vasteloavend is 't fieës woe ich va houd.

Joa, 't is Breuker luuj gegaeve, vasteloavend te belaeve,
zoeë wiej 't Limburgs hiej toch zoeë gans aege is.
Geneete va 'n lach, geneete va 'n troan,
de zörg van 't laeve, mos te neet lang sjtil biej sjtoa.
De vasteloavend i Gebrook dat is 'n fieës vuur jieëkeraen,
da zint vier Breuker luuj weer allemoal biejaen.
Da veuls te ech de wermte, doa bis te kinjd aa hoeës.
Leef Gebreuker, hiej veuls te dich pas thoeës.

Vasteloavend same viere sjöpt 'n hieële gowe band,
want vraegele en vrundsjap, die goan hiej hand i hand.
Geneete va de sjpas, geneete va plezeer,
de vasteloavend viere, joa, dat dont vier toch zoeë gaer.
Joa es de vastelovesoptoch i Gebrook trekt doeër de sitroat,
en de zaate hermeniekes weer 'ns sjpieële oeët de moat,
dat zint de sjoeënste plaetjes oeët 't vasteloavesbook.
Joa, dat zuus te toch allaen mèr i Gebrook.