Refrein:
Kriég now wat, mien erm zien te kort,
wât is d'r aan de hand, wât steit d'r in de krant?
Ik kân de bôt'ram op d'n telder nimmer vinde,
ik kân ut pilske op d'n tap nimmer zeen staon.
Ik zeen de krant nag wal, mar ik weit ni wât d'r steit,
omdet ut laeze zônder brilke nimmer geit.

's Morges vroeg, dân velt ut krentje in de bus,
lang vur det ik ut vruiwke heb gekus.
Beej de koffie, dao slaon ik um dân aop,
en kiék mien vrouw aan, de wets wal, wiej en schaop,
want de letters zien zò klein, ik kiék wiej enne blieje,
en strek mien erm hiël wiët wies op mien knieje.

'K-waar d'r vroeg beej, waar al hiël flot aan d'n bak,
heb ut haof aan mennige schat gemâkt.
'K-heb de megjes met miene scherpe blik,
allein met kiëke, beej bosjes al gestrik.
Mâr-det waas vroeger en now kàn ik die leuke bruudjes,
allein mâr zeen door vân die kleine ruutjes.