Refrein:
Dôw bös mien ingelke, 't ingelke van mich,
al kumpse auch neet oet den hemel.
Die kômme neet nao ônger toe,
dae Pietrus luët det gaar neet toe.
Dôw bös, en dat versjpraek ich dich,
altiëd mien ingelke, 't ingelke van mich.

Vanaaf ich bön gebaore, ich huur 't nag hiël dök,
mien mooder sjtieds wir zegke: 'Dae brink ôs vuul gelök'.
Op Carnaval gebaore, precies öm ellef oor.
En pap, dae ging toen zingend nag èfkes d'r vandoor.

Sjtieds as ich ens ging vreeje, den veel dèt mich wir in.
Ich dors dèt neet te zegke, ich waar te bluu dao in.
Maar jaore nao mien trouwe, wie 't ierste van ôs kwaam,
toen kôs ich neet miër zjwiege en zông toen auch sjpôntaan.