Zoe waor dat lang geleje, al kump dat noets mie trök
Toch zal 't altied blieve, bringk miech neet vân mie sjtök.
Ôs Hier, dat is de parel, 't klânkbord vân Mestreech.
Jao, Hier dat is ôs dörrepke, vân Sjaan tot in De Heeg.

Groond met hiel väöl histroire, boe 'n eder ziech kin,
Sjtad zoe gruutsj in z'n glorie, Maakde miech wei iech bin...

D'n Hierder Geis heit 't vermoge, diech get te beeje tot 't diech get deit...
Dao zeeners oonder ôs, die zaoge heij 't leevensleeg
en minnigein dei laog weer örreges andersj in de weeg.
Meh boeste ouch vândân kums, heij beej ôs veuls diech diech good
En veurste 't in de gate höbs, dan höbste Hierder blood.