Refrein:
Mien hert, det sjleit veur Beesel, det durpke aan de Maas.
't Is neet mier gans wie vreuger, mer ich weit nach wie ut waas.
Völ sjoens is al verdwene, want de tied dae blief neet sjtaon.
Mien hert det sjleit veur Beesel, toet ich uns doëd zal gaon.

Mien vader vertelde van vreuger, van dae gooje aaje tied.
Wie de turf hie waerde dreug gelag, dae natuursjoen zin veur kwiet.
De Walsberg hoe 't nach rustig waas, dao sjpeelde veur daag en nach.
Det ein camping zoeveul waege kôs, jao, waem haaj det verwach.

Dao sjtinge twie meules in Beesel, det wit nach idderein.
Waem nao de oerlog in Beesel kwaam, dae zoog der nach mer ein.
Niej waeg, die waerde aangelag, niej durpke waerde gebauwt.
En det ich in Beesel gebleeve bûn, haet mich nach noeits berouwt.