Mien hert es neet van zilver
Van sókker staol of hout
Mien hert es neet van waater
Mien hert es neet van goût
Ich staek ut nêrges ônger
Ut kân neet op de tóng
Ich ving ut ouch gein wônger
Ut es neet aot of jông

Refrein:
Mojje kieke mân
Waat ut kân
Gewoeën un hert
Ut poômptj ut bloôt
Det deut ut goot
Mojje kieke mân
Waat ut kân
Lang zal ut laeve
As ut stoptj dan kloptj ut neet

Mien hert det kân neet huûle
En lache aevemin
Ich wil met neeme ruuële
Mien hert det blieftj ur in
Ich doôn gêin gekke dinge
Woeë det ut neet tieëge kân
Ich kân mich goot bedwinge
Zoe blief ich boeëvejan

Mien hert es noeëts gebroeëke
Ich bin ur zuunig met
Ut lutj zich neet gebroeëke
Dus dan wetse det
Mer as ich dócht beej dich bin
Dan gieët ut flînk tekieër
Dao hiet ut bliekbaar zin in
En ich zing aevezieër