In 't zuide van oos lendje, ligg mien deierbaar Limburgs landj,
wo ich leip aan mooders hendje, wo ich sjpeelde in de zandj.
In 't Limburgs landj gebaore, höb ich dao mien hart verpandj,
durf ouch ummer te verklaore: greutsj ben ich op 't Limburgs landj.

Refrein:
Mien deierbaar Zuide, donker is dien mien.
Toch brings doe mich gelök en zonnesjien.

Es de eesjte zonnesjtreulkes danse op 't Limburgs veldj,
es me sjtaok de leste keulkes en de zjwerbel lente meldj,
brink me frisj geplökde ketjes nao ein krutske op de hei,
en dan zink hie ein gebedje, 't eesjte veugelke van mei.

Wo ich later in mien laeve ouch nog waal aens komme zal,
't zuidersjoon kan neemes gaeve, want dat geit mich baovenal.
Ich toesj mit eine wolkekrabber, noch mien gaegent, noch mien hoes,
want wo de grote sjtadsvlag wappert, dao vuil ich mich toch gaar neit toes.