Refrein:
Dôw bös altied in mien gedachte: Sjelkesbaek, Geloë, ut Veld.
Ut Meelderbrook en auch de Böskes, des wao idderein van held.
Belvend zal ich noeits vergaete, auch al bön ich wiëd van hoës,
want in mien hert, dao zit geborge, mien Belvend, want det is mien thoës.

Auch al zal ich wiëd gaon reize, ich dink altied weer aan dich.
Ut plaetske met die leuke plekskes, en det sjoëne dörpsgezich.
Waorum zou ich angers wille, as ich heej al alles heb?
Want veur mich is boëte Belvend, alles sjoëne sjiën en nep.

En is mienen tied gekómme, en ich nao den hemel gaon,
drei mich um en kiek nao ónger, zeen de kerk en raodhoes sjtaon.
En sjteit Piëtrus meij te kiëke, zaette: 'Det is mich get waerd.
Ich gaon truuk met dich nao Belvend, nao ut sjoëenste dörp op'.