Mien aauw gitaar hink sjwiegend aan de wandj.
De kas gesjpleete; sjnaore zeen gesjprònge.
Mien eesjte leid, wie rieërde doe mien handj.
Mien eesjte leifde höb 'ch mit dich gezònge.

Meziek waar mienen droum en mie gelök.
Meziek en zank, en wolke, buim en bloume.
Mer dat 't besjtaon neit loeter sjoonheid is,
höb ich gemirk wie sjtòrm en ònwaer koume.

Dat is noe waal verbie, mer ich woort aauwd,
en doe, gitaar, bès auch neit jònk gebleeve.
Doe woors op zie gezat, en 't laeve haet,
mich auch in einen duustren houk gedreeve.

Ich woort ene sjtille minsj in einzaamheid.
Os geit et lachen euver mit de jaore.
Doe deis, wie doe dao hings, mich wurklik leid.
Veer höbben allebei de sjtöm verlaore.