Refrein:
Mooder, och Mooder, Mooder maak de deur ens aop.
En kiek ens waat d'r is.
Mooder, och mooder, had ik neet gedach.
Ik wis det ik 't wis.
Ze staon der weer te hange, en ze hange weer te staon,
want Mieke de Woep zit op de stoep,
en luët-er eine - ao, hao, ao, hao -
Mooder, och mooder, had ik 't neet, jao had ik 't neet gedach !

't Zit der alzelaeve, Mieke de Woep.
En noëits ens beej um naeve, maar altied weer beej Joep.
En alle jônge kômme, wie vleege op 't kroèt.
En Joep begint te roope, hae hilt 't neet miër oèt:

De ganse aovend zuus ste, Mieke de Woep,
beej Joep op de plevuuze, met ziene gansen troep.
De kriegs um met gèn hônderd, gèn doèzend paerd e-weg.
En Joep dae zit te greeke: ' Waat is mich dèt ein vrech ! '.