E leedsje vaan miech, zing iech heij veur diech
Veur diech mien gooi stad mie Mestreech.
Doorkruus vaan de Maos, stad vaan Sint Servaos,
Boe vreug ziene zetel ins waor.
Boe heer neet mie woent, meh nog altied troent,
De stad wie eus land mer ein kint.
Boe niemand us rouf eus aajd gelouf
Meh trouw zien religie bekint.
Dao klink ouch bij zaank en bij klokkeklaank
Bij vräög, bij vräög en verdreet mer ei leed:

Treech veer zien aon diech gehech
Iewelaank vochs diech veur dien rech.
Dao boe die hiel aw kèrreke stoon
Boe veer nog in de persessies goon.
Treech, mien oug op dieg geriech
Blijf tot mien doed touw altied mien pliech.
Dao boe ich leef en sterreve zal
Mestreech, diech bovenal.

Mestreech heet 'n taol veur eus allemaol
De taol vaan eus stad, eus Mestreech.
Veur eder geliek, veur errem en riek
Jao, mèt 'ne klaank wie meziek.
Me zink bij de weeg in eus good Mestreech
De taol die allein heij me kint.
Die grameer us liert en moojer mèt iert
En vaajer de sjoenste taol vint.
Dao klink ouch bij zaank en bij klokkeklaank
Bij vräög, bij vräög en verdreet mer ei leed:

Treech veer zien aon diech geheg
Iewelaank vochs diech veur dien rech
Veur de taol heij al oet dien stad
Die me bewaord es de groetste sjat.
'Taol', veer blieve trouw aon diech
Me sprik zien taol,want dat is eus pliech.
Eus taol die toch noets sterreve zal
Mestreech ! Jao bovenal !