Refrein:
Dow kens mig veul, dow kens mig alles geve.
Vroog neet no geld, ig vroog zelfs neet no good.
De lifste plek veur mig is altied bleve,
dat is 't land oe ig zeu veul van houw.
Mie Limburgs land, do liet mie durp, mie stedje,
oe ig gebore en getoge bin.
Do oe ig vreejde 'n trouwde mit mie medje.
Dow Limburgs land gees noeëts oet mienge zeen.

En wee van os kan Limburg oeëts vergeëte,
oe me zieng kingerjore durg hat braat,
mit andere saam der schoeëltied had versleëte,
oe vadder, modder zurgde, daag en naat.

En kumpt der daag dat ich van dig mot scheeje,
en ich veur altied van dig weg mot goewe,
vergeët dich neet, me dink der tusse beeje:
wie kan 't tog, oeveur has te dat gedoewe.