Refrein:
Mèt diech in mien errem, zweef iech wie e veugelke,
en iech zing daobei 't hoegste leed.
Es iech in dien ouge loer, daan kreig iech weer vleugelkes.
Iech zègk stèllekes daan in dien oer:
Iech wèl mèt diech danse, zoelang meziek weerklink.
Iech zeen ze vlege, zoegaw es iech aon diech dink.
Mèt diech in mien errem, zweef iech wie e veugelke,
en iech zing daobei 't hoegste leed.

Veer koume us eder jaor tege, in Mestreech mèt karneval.
Daan make veer same e denske, dat iech noets vergete zal.
Iech huur of zeen daan niks mie, vergeet weer ederein.
Iech bin weer in de wolleke, veer zien daan weer even bejein.