D'r hoof heej maar 'n trummelke te klinke,
loat staon ein ganse joekskepel,
dan hove weej neet lang miër nao te dinke,
want dan huije weej ôs met 't ganse stel.
Weej zien as iërste dan weer dao,
en gaon det trumke achternao:

Refrein:
En wae steit d'r dan, met de snôt veuraan ?
Det zien weer weej, weej zien zoë vreej.
Jao, as weej d'r zien, och dan geit 't d'raan.
Weej zien d'r as de kiepe beej.
Beej ôs thoes ..., wuert gesmoes ..., det det ôs is aangeliërd.
Ôzze pap ..., deej det knap ..., want dae vônd det neet verkiërd.
En dao staon we dan, det is nogal klaor ....,
want anders geit ut fees neet door.

Weej zien hiël stiekem oet de hel gekraope,
wie ens d'n duuvel hiël deep sleep.
Weej kôste van de herrie toch neet slaope,
umdet dae dao met zien trummelke weer leep.
Hae zag: 'Now scheet dan toch ens op,
en zet die slaopmuts van de kop':

Lets kwaam d'r heej bezeuk van hoëge hiëre,
en det had nemus ôs gezag.
Die kwame wie ut scheen um wat te viere,
maar aan ôs hadde die hiëre neet gedach.
En toen opens waas ut zoë vaer,
dao kwaam det trummelke weer haer: