Ik bin van nature verlaege,
en daobeej neet de jôngste mier.
Smeis kôm ik ein maedje taege,
dan dink ik idders kier.
Zal ik ein kenske waoge,
kom op ik vraog ut um.
Ik zeg dan hiel ingetaoge,
met zo'n aarselende fluusterstum

Refrein:
Och Merie, ik zoel zoëgaer ens met dich danse.
Och Merie, efkes lekker met dich sjanse.
Dan gaef ik dich al mien leefde,
en ein kös op dien gezich.
Merie ik bin kepot van dich.

Merie keek mich aan en ik kleurde,
stônd te razele op mien bein.
Ik wis neet waat mich gebeurde,
ik veulde mich zoë klein.
Ut had nog neet good begrepe,
waat ik eigelijk woel.
Dus zag ik um hiel benepe,
de môs ens huure waat ik bedoel.