Refrein:
Menier d'n deender, mie Lewieke bin iech kwiet.
Menier d'n deender, iech zeuk 'm al d'n hielen tied.
Iech loup de kaffees in en oet, blozenteere op mien toet.
Menier d'n deender, lèt noe toch ins effe op,
heer heet e kössteek op ziene kop.
Es geer häöm zeet daan kint geer 'm direk,
want mie Lewieke dee deit zo gek.

Mèt vastelaovend trök Lewie mèt An d'rop oet,
verkleid mèt e wit lake aon, 'n rammel en 'n toet.
Meh aon de aw Maosbrök had Lewie 't um gesmeerd.
't Waor dao erg drök, daovaan had heer geproffeteerd.
Meh An zaog unnen deender stoon en vroog häöm toen hiel leef.