Al jaore laank waor iech nao iemes aon 'zeuke.
Jao, al deen tied op zeuk nao 't gelök.
Want woere leefde liet z'ch neet gaw vinde.
Meh iech höb noe diech en diech bis ech e stök.

Refrein:
Meh noe höb iech diech hei in mien errem.
Dans mèt diech roond door gans de stad.
En wèl diech zègke allerleefste,
had iech diech toch mer ieder gehad.
Daorum wèl iech mèt diech door 't leve,
maak d'ch gelökkeg; iech wèl diech neet kwiet.
Ein dingk zal iech toch noets vergete,
al die jaore zoonder diech waor verlore tied.

Veer zien noe jaore laank e prachteg koppel.
Och, slechte teije höbbe veer gekint.
Mer echte leefde liet ziech neet gaw breke.
Mien ganse hart heet diech altied bemint.

En koume duuster wolleke, daan pakke veer us bejein.
't Zönneke geit toch weer straole veur ederein.